Wskazówki dotyczące pisania kartkówek, egzaminów itp.

Dotyczy szczególnie zadań GD.

 

 

  1. Należy odpowiadać wyłącznie na pytania (nawet jeśli odpowiedzi wydają się paradoksalnie krótkie). Wszelkie obfite opisy „poboczne” to strata czasu, na dodatek świadczą o nieumiejętności selekcji informacji czy wyciągania wniosków. Sugeruje poświęcać 80% czasu na przemyślenie odpowiedzi a tylko 20% czasu na jej pisanie czy rysowanie.
  2. Wykresy powinny mieć opisane osie za pomocą wielkości fizycznych i jednostek. Zazwyczaj celowe jest wskazanie na nich punktów charakterystycznych. Domyślnie punkt przecięcia osi to (0,0). Jeśli umieszczenie punktu (0,0) na wykresie jest trudne (np. wykres 1V fluktuacji sygnału na tle składowej stałej 100V) należy to wyraźnie zaznaczyć.
  3. Wykresy mogą być rysowane i skalowane odręcznie, u nie muszą być superdokładne. Oczywiście wszystko ma swoje granice, sprawdzający nie może mieć problemu w rozróżnieniu czy wykres przedstawia przebieg prostokątny czy sinusoidę (a to częste przypadki)
  4. Jeśli w treści zadania jest mowa o sygnale wejściowym X to należy go oznaczyć jako kreska (drut) wiszący w powietrzu i opisany jako X. Jeśli jednak w zadaniu jest wyłącznik X to w rozwiązaniu ma być wyłącznik a nie „wiszący” drut. Nie należy też z własnej woli zastępować wyłącznika przełącznikiem. Wyłącznik, który podłącza do układu kawałek drutu wiszący w powietrzu jest pozbawiony sensu. (przynajmniej w zakresie przedmiotów informatycznych)
  5. „Wiszące” wejście układu TTL należy w teorii traktować jako „1”. A w praktyce tak po prostu jest, niezależnie od traktowania.
  6. Wszystkie używane końcówki układów scalonych mają być opisane. Opis taki można pominąć, jeżeli na schemacie jest kilka identycznych układów zorientowanych tak samo, wówczas można opisać tylko jeden z nich. Typ układu (jeśli nie wynika z treści zadania) powinien być podany przy każdym układzie.
  7. Ze względu na ograniczony czas rysowanie schematów z założenia jest odręczne. Połączenia powinny być wykonywane prostymi liniami równoległymi do krawędzi kartki. Dopuszcza się linie skośne (ale nadal proste) jeśli poprawia to znacząco czytelność schematu. Linie nie muszą być idealnie proste i równoległe, ale istnieją pewne przyzwoite granice ich krzywości i nierównoległości. Karygodne jest rysowanie połączeń poprzez prostokąty symbolizujące układy scalone. Linie krzyżujące pod kątem prostym „z kropką” są połączone, bez kropki nie. W latach sześćdziesiątych XX wieku było inaczej, konieczne były „mostki” na skrzyżowaniach, ale to już PRZESZŁOŚĆ. Błędne elementy rysunku wystarczy skreślić nie trzeba ich zamalowywać.
  8. Nie należy rysować kilku rozwiązań „i niech sobie prowadzący wybierze poprawne”. Prowadzący wybierze losowe, zazwyczaj pierwsze napotkane. (jeśli rozwiązań jest n należy n-1 skreślić) Sprawdzane są zawsze wszystkie strony kartki, pisanie VERTE czy „ciąg dalszy na następnej stronie” i rysowanie strzałek jest zbędne.
  9. Zwyczajowo wejścia układu (elementy wejściowe) powinny znajdować się w okolicach lewego górnego rogu schematu, wyjście (elementy wykonawcze) w okolicach prawego dolnego rogu, sygnał powinien ulegać płynnemu propagowaniu sygnału od jednego do drugiego rogu schematu. Oczywiście w przypadku układów cyfrowych (i nie tylko) ciężko jest mówić o ścisłym „propagowaniu się sygnału”, dlatego trzymanie się tej zasady powinno być dość luźne. Zasada ta nie powinna przesłaniać czytelności układu. Przykład: ostatnim elementem złożonego układu jest komparator 4 bitowy, który porównuje „wypracowaną” w układzie liczbę z liczbą zadaną zworkami. Komparator najprawdopodobniej znajdzie się w okolicach prawego dolnego rogu, zworek konfiguracyjnych nie należy na siłę umieszczać w lewym górnym rogu (ciągnąc połączenia przez całą stronę), a umieścić je w okolicach komparatora. Z drugiej strony należy dążyć aby schemat był bardziej „szeroki” niż „wysoki” dlatego np. rejestr zbudowany z 8 przerzutników D zwyczajowo będzie miał wyjścia skierowane ku górze.
  10. Niektóre nazwy czy tłumaczenia są bardzo niefortunne np.
    1. schemat ideowy (ang. schematic diagram) nie przedstawia ogólnej idei układu, ale dokładne jego odwzorowanie, gdzie pojedyncze elementy rzeczywiste są zastąpione symbolami. Idee układu najlepiej przedstawia się na schemacie blokowym (ang. block diagram) gdzie całe fragmenty funkcjonalne układu są zastępowane jednym symbolem (prostokątem) z odpowiednim opisem w środku.
    2. masa (ang. GND,  ground) to nie jest uziemienie! Jeśli ktoś nie wierzy zapraszam do zwiedzenia wnętrza zasilacza do PC-ta. Poza tym masa i uziemienie mają różne symbole! Niestety w czasie powstawania laboratorium TUC było nieco inaczej czego skutkiem jest niekonsekwencja w symbolach na laboratorium.
    3. uziemienie, zerowanie (ang. earth) to pojęcia, które na poziomie przedmiotów TUC, KUC, AiTUC, UiSM, SMiW, AKiM nie występują, co rozwiązuje problem tłumaczenia co to jest i czym się to różni. A naprawdę jest co tłumaczyć.
    4. określenie „wejście zegarowe” (ang. CLK) wcale nie oznacza, że musi być na nie podany sygnał prostokątny o jakiejś ściśle określonej częstotliwości czy wypełnieniu.
    5. określenie „stan zabroniony” prawie nigdy nie „zabrania” nam podawania tego stanu na wejście układu! Oznacza to tylko tyle, że układ zachowa się w sposób niezgodny z jakąś ideą działania. Nie zmienia to faktu, że często zachowanie układu w stanie zabronionym jest zdefiniowane, powtarzalne i może być wykorzystane.
    6. „warunki działania”, „warunki niedziałania” – określenia teoretyczne, pozostałe po relikcie przeszłości – realizacji układów logicznych za pomocą układów elektromechanicznych. Gdy układ przełączników i przekaźników przewodził prąd układ sterowany był zasilany i działał, w przeciwnym wypadku nie działał. Działanie w algebrze boola było tu utożsamiane z 1 a niedziałanie z 0. Po rozpowszechnieniu się półprzewodników ta koncepcja się nieco zmieniła. Przede wszystkim zarówno 0 jak i 1 związane są z przepływem prądu. Dzisiejszy układ logiczny (jeśli jest zasilany, nieuszkodzony itp.) zawsze działa – niezależnie czy na wyjściu wystawia 0 czy 1. Zatem dziś nie wolno wprowadzać implikacji: układ wystawia 0 -> układ nie działa. Tym bardziej, że bardzo często (z powodów które, są omawiane na zajęciach) działanie układu wyjściowego („działanie” w potocznym tego słowa znaczeniu) ma miejsce właśnie wtedy gdy układ sterujący wystawia 0.
    7. rośliny kwitną – powinny zatem „generować” kwity. Skoro „generują” kwiaty, to chyba powinny „kwiatnąć”. Dla uproszczenia nie robią tego ani w kwitniu, ani w kwiatniu, ale w kwietniu. Czyż nieprawdą jest, że logika boolowska nie jest logiczniejsza?
  11. Jeśli w treści zadania występuje człowiek, to chodzi o w miarę normalnego człowieka, a taki nie zobaczy zaświecenia się diody przez 200ns, czy nie naciśnie przycisku 64 razy na sekundę itp.
  12. Wskazówki nie narzucają sposobu rozwiązania zadania, teoretycznie zastosowanie się do nich ma ułatwić jego rozwiązanie. Często ślepe stosowanie się do wskazówek bez przemyślenia zagadnienia tylko utrudnia rozwiązywanie.
  13. Praca powinna być napisana monochromatycznie. (na niebiesko lub czarno) ewentualnie z dodatkowym użyciem ołówka. Proszę nie używać innych kolorów szczególnie czerwonego.
  14. Proszę używać języka polskiego, a nie polsko-angielskiego z mieszaniną slangów i nowomowy młodzieżowej. W języku polskim czasowniki (i nie tylko) odmieniają się.
  15. Na ogół wszyscy popełniamy błendy ortograficzne, stylistyczne, wyrażamy się niestarannie, proste linie są krzywe itd. Co prawda nie jest to oceniane w ramach egzaminu ale wszystko ma swoje GRANICE.

 

 

I kilka truizmów przechodzących w tautologie i pleonazmy.

 

  1. Jeśli prowadzący proszą o czytelne podpisanie kartek to kartki powinny być podpisane tak, aby prowadzący byli w stanie przeczytać nazwisko i imię. Jeśli nie poproszą o to również należy kartki podpisywać czytelnie.
  2. Jeśli prowadzący proszą o wpisanie numeru grupy to należy wpisać numer grupy, do której było się przypisanym w ramach ćwiczeń (lub wpisać WARUNEK).
  3. Jeśli prowadzący proszą o pisanie pewnych grup zadań na oddzielnych kartkach to pewne grupy zadań należy pisać na oddzielnych kartkach.
  4. Jeżeli korzystanie z materiałów jest zabronione to znaczy, że z materiałów nie wolno korzystać.
  5. Praca zbiorowa na egzaminie jest zabroniona, nawet jeśli prowadzący tego nie mówią. Udostępnianie pracy do kopiowania jak i samo kopiowanie pracy koleżanki (kolegi) również.
  6. Zadaniem studentki (studenta) jest rozwiązanie podanych zadań. (nie należy modyfikować treści zadań nawet z opisem „założyłem że….”)
  7. Jeżeli układ ma mieć wejście czy wyjście to powinien mieć on zaznaczone i odpowiednio opisane wejście czy wyjście.

 

Na egzamin należy przynieść indeks lub inny „poważny” dokument ze zdjęciem pozwalający stwierdzić tożsamość.