Wskazówki dotyczące pisania kartkówek,
egzaminów itp.
Dotyczy szczególnie
zadań GD.
- Należy
odpowiadać wyłącznie na pytania (nawet jeśli odpowiedzi wydają się
paradoksalnie krótkie). Wszelkie obfite opisy „poboczne” to strata czasu,
na dodatek świadczą o nieumiejętności selekcji informacji czy wyciągania
wniosków. Sugeruje poświęcać 80% czasu na przemyślenie odpowiedzi a tylko
20% czasu na jej pisanie czy rysowanie.
- Wykresy
powinny mieć opisane osie za pomocą wielkości fizycznych i jednostek.
Zazwyczaj celowe jest wskazanie na nich punktów charakterystycznych.
Domyślnie punkt przecięcia osi to (0,0). Jeśli umieszczenie punktu (0,0)
na wykresie jest trudne (np. wykres 1V fluktuacji sygnału na tle składowej
stałej 100V) należy to wyraźnie zaznaczyć.
- Wykresy
mogą być rysowane i skalowane odręcznie, u nie muszą być superdokładne. Oczywiście wszystko ma swoje granice,
sprawdzający nie może mieć problemu w rozróżnieniu czy wykres przedstawia
przebieg prostokątny czy sinusoidę (a to częste przypadki)
- Jeśli
w treści zadania jest mowa o sygnale wejściowym X to należy go oznaczyć
jako kreska (drut) wiszący w powietrzu i opisany jako X. Jeśli jednak w
zadaniu jest wyłącznik X to w rozwiązaniu ma być wyłącznik a nie „wiszący”
drut. Nie należy też z własnej woli zastępować wyłącznika przełącznikiem.
Wyłącznik, który podłącza do układu kawałek drutu wiszący w powietrzu jest
pozbawiony sensu. (przynajmniej w zakresie przedmiotów informatycznych)
- „Wiszące”
wejście układu TTL należy w teorii traktować jako „1”. A w praktyce tak po
prostu jest, niezależnie od traktowania.
- Wszystkie
używane końcówki układów scalonych mają być opisane. Opis taki można
pominąć, jeżeli na schemacie jest kilka identycznych układów
zorientowanych tak samo, wówczas można opisać tylko jeden z nich. Typ
układu (jeśli nie wynika z treści zadania) powinien być podany przy każdym
układzie.
- Ze
względu na ograniczony czas rysowanie schematów z założenia jest odręczne.
Połączenia powinny być wykonywane prostymi liniami równoległymi do krawędzi
kartki. Dopuszcza się linie skośne (ale nadal proste) jeśli poprawia to
znacząco czytelność schematu. Linie nie muszą być idealnie proste i
równoległe, ale istnieją pewne przyzwoite granice ich krzywości i
nierównoległości. Karygodne jest rysowanie połączeń poprzez prostokąty
symbolizujące układy scalone. Linie krzyżujące pod kątem prostym „z
kropką” są połączone, bez kropki nie. W latach sześćdziesiątych XX wieku
było inaczej, konieczne były „mostki” na skrzyżowaniach, ale to już
PRZESZŁOŚĆ. Błędne elementy rysunku wystarczy skreślić nie trzeba ich
zamalowywać.
- Nie
należy rysować kilku rozwiązań „i niech sobie prowadzący wybierze
poprawne”. Prowadzący wybierze losowe, zazwyczaj pierwsze napotkane.
(jeśli rozwiązań jest n należy n-1 skreślić) Sprawdzane są zawsze
wszystkie strony kartki, pisanie VERTE czy „ciąg dalszy na następnej
stronie” i rysowanie strzałek jest zbędne.
- Zwyczajowo
wejścia układu (elementy wejściowe) powinny znajdować się w okolicach
lewego górnego rogu schematu, wyjście (elementy wykonawcze) w okolicach
prawego dolnego rogu, sygnał powinien ulegać płynnemu propagowaniu sygnału
od jednego do drugiego rogu schematu. Oczywiście w przypadku układów
cyfrowych (i nie tylko) ciężko jest mówić o ścisłym „propagowaniu się
sygnału”, dlatego trzymanie się tej zasady powinno być dość luźne. Zasada
ta nie powinna przesłaniać czytelności układu. Przykład: ostatnim
elementem złożonego układu jest komparator 4 bitowy, który porównuje
„wypracowaną” w układzie liczbę z liczbą zadaną zworkami. Komparator najprawdopodobniej
znajdzie się w okolicach prawego dolnego rogu, zworek konfiguracyjnych nie
należy na siłę umieszczać w lewym górnym rogu (ciągnąc połączenia przez
całą stronę), a umieścić je w okolicach komparatora. Z drugiej strony
należy dążyć aby schemat był bardziej „szeroki” niż „wysoki” dlatego np.
rejestr zbudowany z 8 przerzutników D zwyczajowo będzie miał wyjścia
skierowane ku górze.
- Niektóre
nazwy czy tłumaczenia są bardzo niefortunne np.
- schemat
ideowy (ang. schematic
diagram) nie przedstawia ogólnej idei układu, ale dokładne jego
odwzorowanie, gdzie pojedyncze elementy rzeczywiste są zastąpione
symbolami. Idee układu najlepiej przedstawia się na schemacie blokowym (ang. block
diagram) gdzie całe fragmenty funkcjonalne układu są zastępowane
jednym symbolem (prostokątem) z odpowiednim opisem w środku.
- masa
(ang. GND, ground)
to nie jest uziemienie! Jeśli ktoś nie wierzy zapraszam do zwiedzenia
wnętrza zasilacza do PC-ta. Poza tym masa i uziemienie mają różne
symbole! Niestety w czasie powstawania laboratorium TUC było nieco
inaczej czego skutkiem jest niekonsekwencja w symbolach na laboratorium.
- uziemienie,
zerowanie (ang. earth) to
pojęcia, które na poziomie przedmiotów TUC, KUC, AiTUC,
UiSM, SMiW, AKiM nie występują, co rozwiązuje problem tłumaczenia
co to jest i czym się to różni. A naprawdę jest co tłumaczyć.
- określenie
„wejście zegarowe” (ang. CLK)
wcale nie oznacza, że musi być na nie podany sygnał prostokątny o jakiejś
ściśle określonej częstotliwości czy wypełnieniu.
- określenie
„stan zabroniony” prawie nigdy nie „zabrania” nam podawania tego stanu na
wejście układu! Oznacza to tylko tyle, że układ zachowa się w sposób
niezgodny z jakąś ideą działania. Nie zmienia to faktu, że często
zachowanie układu w stanie zabronionym jest zdefiniowane, powtarzalne i
może być wykorzystane.
- „warunki
działania”, „warunki niedziałania” – określenia teoretyczne, pozostałe po
relikcie przeszłości – realizacji układów logicznych za pomocą układów
elektromechanicznych. Gdy układ przełączników i przekaźników przewodził
prąd układ sterowany był zasilany i działał, w przeciwnym wypadku nie
działał. Działanie w algebrze boola było tu
utożsamiane z 1 a niedziałanie z 0. Po rozpowszechnieniu się
półprzewodników ta koncepcja się nieco zmieniła. Przede wszystkim zarówno
0 jak i 1 związane są z przepływem prądu. Dzisiejszy układ logiczny
(jeśli jest zasilany, nieuszkodzony itp.) zawsze działa – niezależnie czy
na wyjściu wystawia 0 czy 1. Zatem dziś nie wolno wprowadzać implikacji:
układ wystawia 0 -> układ nie działa. Tym bardziej, że bardzo często
(z powodów które, są omawiane na zajęciach) działanie układu wyjściowego
(„działanie” w potocznym tego słowa znaczeniu) ma miejsce właśnie wtedy
gdy układ sterujący wystawia 0.
- rośliny
kwitną – powinny zatem „generować” kwity. Skoro „generują” kwiaty, to
chyba powinny „kwiatnąć”. Dla uproszczenia nie
robią tego ani w kwitniu, ani w kwiatniu, ale w kwietniu. Czyż nieprawdą jest, że logika
boolowska nie jest logiczniejsza?
- Jeśli
w treści zadania występuje człowiek, to chodzi o w miarę normalnego człowieka,
a taki nie zobaczy zaświecenia się diody przez 200ns, czy nie naciśnie
przycisku 64 razy na sekundę itp.
- Wskazówki
nie narzucają sposobu rozwiązania zadania, teoretycznie zastosowanie się
do nich ma ułatwić jego rozwiązanie. Często ślepe stosowanie się do
wskazówek bez przemyślenia zagadnienia tylko utrudnia rozwiązywanie.
- Praca
powinna być napisana monochromatycznie. (na niebiesko lub czarno)
ewentualnie z dodatkowym użyciem ołówka. Proszę nie używać innych kolorów
szczególnie czerwonego.
- Proszę
używać języka polskiego, a nie polsko-angielskiego z mieszaniną slangów i
nowomowy młodzieżowej. W języku polskim czasowniki (i nie tylko)
odmieniają się.
- Na
ogół wszyscy popełniamy błendy ortograficzne,
stylistyczne, wyrażamy się niestarannie, proste linie są krzywe itd. Co
prawda nie jest to oceniane w ramach egzaminu ale wszystko ma swoje
GRANICE.
I kilka truizmów przechodzących w
tautologie i pleonazmy.
- Jeśli
prowadzący proszą o czytelne podpisanie kartek to kartki powinny być podpisane
tak, aby prowadzący byli w stanie przeczytać nazwisko i imię. Jeśli nie
poproszą o to również należy kartki podpisywać czytelnie.
- Jeśli
prowadzący proszą o wpisanie numeru grupy to należy wpisać numer grupy, do
której było się przypisanym w ramach ćwiczeń (lub wpisać WARUNEK).
- Jeśli
prowadzący proszą o pisanie pewnych grup zadań na oddzielnych kartkach to
pewne grupy zadań należy pisać na oddzielnych kartkach.
- Jeżeli
korzystanie z materiałów jest zabronione to znaczy, że z materiałów nie
wolno korzystać.
- Praca
zbiorowa na egzaminie jest zabroniona, nawet jeśli prowadzący tego nie
mówią. Udostępnianie pracy do kopiowania jak i samo kopiowanie pracy
koleżanki (kolegi) również.
- Zadaniem
studentki (studenta) jest rozwiązanie podanych zadań. (nie należy
modyfikować treści zadań nawet z opisem „założyłem że….”)
- Jeżeli
układ ma mieć wejście czy wyjście to powinien mieć on zaznaczone i
odpowiednio opisane wejście czy wyjście.
Na egzamin należy przynieść indeks lub inny „poważny”
dokument ze zdjęciem pozwalający stwierdzić tożsamość.